Balonnen met emoties

HELL HATH NO FURY LIKE AN 11-YEAR-OLD

Heb jij ze ook? Van die gebeurtenissen die zo’n indruk op je hebben gemaakt dat je ze nooit en nooit en nooit meer vergeet?

Ik denk nog regelmatig aan een moment in groep 8 van de basisschool. En dan weet je, dit is een vormend moment geweest. Nu viel ik in die klas buiten de groep. Dat lag er deels aan dat ik een eigenwijze snuiter was die groepsvorming en peerpressure te idioot voor woorden vond, dat ik 1001 vragen had over vanalles en nog wat, dat ik dingen op mijn manier deed, dat ik zonder moeite hele goede cijfers haalde (waar mijn klasgenoten jaloers op waren); en deels lag het er aan dat het een beetje een kouwe kakschool was veel ouders elkaar kenden van het ouwe jongens krentenbrood netwerk en 90% van de klas op hockey zat. En geloof mij, ik heb niks tegen hockey, maar dit was nogal een kliekje. En ik, ik woonde met mijn ouders in een rijtjeshuis zonder oprijlaan. En dat was raar.

Dat buiten de groep vallen ging zo ver dat ik in de pauze regelmatig alleen stond en een grondige hekel had aan basketballen tijdens gym. Omdat er meer ballen tegen mijn hoofd belandden dan in de basket. En dat was nou niet echt per ongeluk. Maar ik stond erboven. Zij wisten niet beter. Ik kon het aan. Ik was sterk, slim, gevoelig en bijzonder. Ik wilde vooral niet te moeilijk zijn. Een voorbeeldig kind…

Totdat… na jarenlang van pesterijen, niet boos worden en de verstandigste te zijn geweest, er in groep 8 bij handenarbeid een groepsopdracht was. En ik in een leuk groepje zat (ik had ook wel vrienden gelukkig in de klas). En één van de pestkoppen de fout maakte om te vragen of zij bij óns groepje mocht. O, dus daar was ik nu opeens goed genoeg voor?! Om gezellig samen te knutselen? Alles in mij schreeuwde NO WAY! Ik deed mijn mond open en die schreeuwde ook NO WAY! Er kwam me toch een stortvloed aan woorden uit, met een decibel waar het hoofdpodium van Lowlands een puntje aan kan zuigen. Als ik de meester mocht geloven, schudde de hele school op z’n fundering. ‘Hell hath no fury like a woman scorned’? Ik zeg:  ‘Hell hath no fury like an eleven-year-old who learned to suppress anger and then didn’t’.
 

Ballonnen met emoties

Emoties hebben je iets te vertellen. Maar om te begrijpen wat dat is, moet je eerst kunnen horen. Moet je leren hoe je naar ze kan luisteren. Emoties laten zich horen in het lichaam. Als ze niet gehoord worden, dan gaan ze harder schreeuwen. En dan krijg je soms zo’n situatie als hierboven. Een school die op z’n fundering schudt.
 
Ik vind deze metafoor een hele mooie:  
Je kan emoties zien als een ballon. Iedere keer als een ervaring of situatie iets in jou raakt, wordt de ballon van die emotie – laat ik hier boosheid als voorbeeld aanhouden – verder opgeblazen.

Tuurlijk kan je jouw boosheid onderdrukken door het te ontkennen en gewoon lekker je dag verder door te gaan alsof alles koek en ei is, la die da die da. Je glimlacht nog even vriendelijk naar die collega die je onderbrak tijdens het overleg en er met je idee vandoor ging, je rationaliseert waarom jij erboven staat en waarom jij niet mee hoeft te doen aan die gekkigheid. Terwijl er ondertussen een storm in je raast en je opeens in je hoofd een heel nieuw woordenboek aan ontdekt.

Dan is het alsof je die ballon gevuld met boosheid onder water probeert te duwen. En do try this at home: daar staat spanning op. Dat onder water duwen vraagt kracht en energie. Jij bent sterk, dat hou je best even vol. Maar op een gegeven moment – soms na dagen, weken, maanden, jaren – worden zelfs de sterkste spieren moe. En dan schiet die hele ballon met een rotvaart uit het water omhoog. Vaak met als aanleiding een supersuf en relatief weinig zeggend voorval, zoals een klasgenoot die met je wil samenwerken bij een knutselopdracht… Je partner die het afval niet buiten heeft gezet, het koffiezetapparaat dat stuk is, die fietser die op een ongelukkig moment besloot dat ie voorrang had. En vul deze lijst vooral aan met jouw ervaringen. Ik weet dat je ze hebt.

En het zou zo maar kunnen dat je je op dat moment niet eens realiseert waar die hevigheid in jouw bui ‘zo opeens’ vandaan komt. En dat dominoot vervolgens verder in gevoelens van schuld, schaamte en gedachten dat er iets mis met je is en dat je volgende keer vooral echt echt echt beter je best moet doen om niet boos te worden en je emoties nog verder te onderdrukken… Zie je ‘m?
 

Niet onderdrukken. Wat dan wel?

Dus OK, je snapt mijn punt. Emoties onderdrukken is niet ideaal. Maar wat dan wel? Stap 1 is om jezelf toe te staan emoties te doorvoelen. Wat daarbij kan helpen is de realisatie dat emoties voelen en emoties uiten twee verschillende dingen zijn. Laat die even binnenkomen: Het voelen van emoties en het uiten van emoties zijn twee verschillende dingen.

Ik hou het bij boosheid als voorbeeld, maar het is even goed waar voor andere ‘lastige’ emoties. De afkeur van boosheid die we zien in onze maatschappelijke en sociale omgeving, en die je jezelf mogelijk hebt (aan)geleerd, zit niet zo zeer op de emotie zelf, maar op de (soms onhandige, soms domweg schadelijke manier) waarop iemand de emotie naar buiten brengt. Bij boosheid bijvoorbeeld in de vorm van agressie, sabotage,  manipulatie, intimidatie, vul maar aan. Bijvoorbeeld mijn woedende stortvloed aan woorden in groep 8. Niet handig! (Waar ik overigens mijn excuses aan de klasgenoot voor moest aan bieden van de meester. Wat ik toen met een behoorlijke tegenzin deed, maar inmiddels wel enigszins begrijp).   

Je kan van binnen een tornado voelen razen, maar dat wil niet zeggen dat je die storm ook maar in die rauwe, ruwe, allesvernietigende vorm naar buiten (of naar binnen, dat kan ook nog) moet gooien. Voelen wat er gebeurt in je lichaam is stap 1! Met stip! Emoties willen gehoord worden, gevoeld worden. Daarmee laat je al meteen wat spanning uit de ballon los.

Uiteindelijk mag ratio zich bemoeien met het uiten, het vormgeven naar buiten; maar dat is stap-heel-veel-verder en daar zit nogal wat tussen. Begin bij het begin en luister.

MEDITATIE | LUISTEREN NAAR EMOTIES

Om je te helpen bij het waarnemen en doorvoelen van emoties heb ik een meditatie opgenomen. Je vindt deze meditatie op een geheime pagina op mijn website. Vul het contactformulier in of stuur een mailtje naar info@bamboqi.nl en ontvang deze meditatie en mijn heldere momentjes gratis in je mailbox.

Naam *

Email *

Bericht

Verstuur