Niet altijd je leukste zelf. Nou en?!

Vind jij jezelf ook niet altijd de leukste persoon van het universum en daarbuiten? Welkom bij de club! We hebben T-shirts, stickers en een geheime handdruk. Het is hier gezellig druk en iedereen is welkom. Want weet je, het is helemaal OK om niet altijd je eigen grootste fan te zijn (en misschien zelfs ook wel gezond om jezelf af en toe eens even flink achter de oren te krabbelen. Sterker nog, dat zouden meer mensen mogen doen).

Zo’n Dag
Afgelopen zondag had ik zo’n dag. Oftewel Zo’n Dag (doe maar met hoofdletters). De zon scheen, de lucht was blauw. Ik wilde wat leuks doen, erop uit, op avontuur, gekke dingen beleven en tegelijkertijd ging de dag veel te snel om. Dennis, a.k.a. the husband, wilde wel mee. Maar wat dan doen? En omdat Dennis meestal wel zijn leukste zelf is (in mijn ogen dan), maar ook weer niet altijd en hij ook ‘zo’n dag’ had (maar dan met kleine letters), duurde het enige tijd voor we een gezamenlijk plan hadden. Ergens tussen verkleed zingend door het bos rennen (mijn input) en lezen op de bank (Dennis’ input), vonden we elkaar tussen lekker wandelen in het zonnetje, op naar de Hortus Botanicus (want alles staat zo mooi in bloei) en daarna ‘dat zien we dan wel…’.

Hoezo hoge verwachtingen?
En daar ging het niet helemaal vlekkeloos, want meestal betekent mijn ‘dat zien we dan wel’ dat zien we dan wel. Maar op Zo’n Dag kan mijn ‘dat zien we dan wel…’ nogal specifiek zijn (Yes, hop, let’s go! Eerst naar de Hortus, bloemen kijken, genieten en dan BAM supertoevallig en spontaan precies op de juiste tijd en juiste plaats een leuk bandje zien waar we kunnen luisteren of tegen het beste theaterstuk ooit aanlopen, hapje, drankje en dan met de bus weer terug. Zin in! Hoezo hoge verwachtingen?). En dat was ik net even vergeten om in de relatiehandleiding te zetten. Lang verhaal kort, mijn avontuurhonger was nog niet gestild met alle teleurstellingen van dien, Dennis was lekker praktisch (het museum gaat zo dicht, de terrasjes zitten vol, lopend gaat net zo snel als de bus) en keek alweer verlangend uit naar zijn boek en allebei waren we niet ons leukste zelf. En gelukkig maar…

Artikel 18
Want wat wel in onze spreekwoordelijke, metaforische relatiehandleiding staat is dit: ‘Artikel 18: Als een van ons niet lekker in het vel zit, geeft de ander diegene -ongeacht omstandigheden, bui en tekortkomingen- (met consent) een grote knuffel’. En dat geeft lucht en opent de deur voor verbinding en compassie: ‘Ik zie dat je teleurgesteld/boos/verdrietig bent. Wat heb je nodig? Wat is er daarin nu wél mogelijk?’ Er zijn weinig momenten waarop meer over mezelf leer (en wij ook na 1000 jaar relatie nog over elkaar leren) en ik meer liefde voel voor het leven dan wanneer ik Zo’n Dag heb en ik mij besef dat ik mij nog steeds onvoorwaardelijk geaccepteerd en geliefd kan voelen. Door Dennis. Én door mezelf.

Houden van jezelf (en andere enge dingen)
In mijn ervaring is die liefde en acceptatie soms net wat makkelijker om van een ander aan te nemen dan van jezelf. Maar hoe lastig soms ook, het accepteren van jezelf, en dare I say, het houden van jezelf, inclusief al je imperfecties, kan juist zorgen voor groei en ontwikkeling. Hoe vriendelijker jij bij jezelf kan blijven en jezelf liefdevol vast kan houden, met alle eigenschappen en buien die je wel of niet prettig vind, hoe makkelijker het wordt om jezelf niet te verliezen in zelfkritiek, zelfkastijding en andere ongezonde, zelfdestructieve en/of vermijdende gewoonten. Hoe beter jij jouw lastige gedachten en gevoelens de ruimte kan geven, hoe minder ze je vast zullen grijpen en meesleuren waardoor Zo’n Dag of Zo’n Moment opeens verandert in Zo’n Week of Zo’n Maand of Zo’n Leven (geheel verzorgd incluis slapeloze nachten, minder focus op werk, er niet helemaal bij zijn, uitputting en extra emotionele uitbarstingen).

Stop met de verwachting alleen je leukste zelf te moeten zijn
Dus laten we samen afspreken dat we stoppen met de verwachting dat we alleen maar onze leukste/knapste/slimste/geweldigste/vriendelijkste zelf moeten zijn. Laten we ons in plaats daarvan richten op het ontdekken van al onze verschillende kanten en hoe we daar mee kunnen werken, leven en ze misschien zelfs wel omarmen. Want als we onszelf leren accepteren zoals we zijn, inclusief de kanten die we liever achter de schermen laten staan, dan levert dat een hoop tijd, energie, levensgeluk en ruimte op. (Ennuh… die kunnen we dan weer goed gebruiken. Bijvoorbeeld om de kanten die misschien wat minder handig zijn een stuk efficiënter en gerichter kunnen ontwikkelen naar iets dat beter werkt. Of om een situatie die niet meer past aan te pakken. Omdat we ons dan simpelweg niet meer zo makkelijk uit het veld laten slaan als er weer eens een keer iets vies tegenvalt).

Welkom bij de club
En dan nog iets. Die club waar ik het eerder over had. Je weet wel, die club van mensen die zichzelf ook niet altijd alleen maar het allerleukste mens ooit vinden. Er is nog plek! Dus spread the word! Laten we elkaar die geheime handdruk eens wat vaker geven en het club-T-shirt met trots dragen. Want soms is het ook wel even heel erg fijn om te weten dat je niet de enige bent die af en toe wat minder leuk is. En wie weet ontdekken we samen dat onze minder leuke kanten eigenlijk best heel interessant en misschien zelfs wel heel erg menselijk zijn.

I know, I know, makkelijker gezegd dan gedaan. Ga er maar aanstaan: niet altijd je leukste zelf zijn en toch jezelf niet nog wekenlang voor je kop slaan. Luister, I’m here! Je hoeft het niet alleen te doen. Stuur een mailtje naar info@bamboqi.nl of gebruik het contactformulier en plan jouw inspiratiesessie in. Jouw helderheidsboost naar helderheid in hoofd en hart. En loop je ergens anders tegenaan? Je bent met jouw groei- en ontwikkelvraag van harte welkom!

Naam *

Email *

Bericht

Verstuur